Παρασκευή 3 Ιουνίου 2011

Η Αρχή ΜΟΥ!

Κατάγομαι από την Δράμα! Από το Καλαμπάκι Δράμας. Είναι ένα χωριό, που όπως όλα τα χωριά της ελληνικής περιφέρειας, αν δεν είχες κάποιον "βισμα" δεν μπορείς να βρείς δουλεια ούτε σε Super Market. Μεγαλωσα σε μια οικογένεια που βιώνε καθημερινά της αναγκαστικές αποφάσεις. Χωρίς βοηθεία από κανέναν. Μεγάλωσα με αρχές κ αξίες. Και κάπως έτσι στα 22 μου χρόνια είδα οτι ο τόπος μου δεν μπορούσε να μου προσφέρει κάτι από αυτα που αναζητούσα. Οπότε σε μια νύχτα κυριολεκτικά αποφάσισα να έρθω στην Αθήνα. Δεν μπορω να πω οτι δυσκολευτηκα κ πολυ σε αυτην την απόφασή μου. Ωστόσο οι φίλοι που είχα έκει - επειδη οι περισσότεροι ήταν είτε βολεμένοι στις οικογενιακές επιχειρήσεις - είτε σε κάποια δουλεια στο δημόσιο με αποθαρύνανε. Δεν θα τα καταφέρεις, θα δυσκολευτείς μην προσπαθείς... κ όσο με τα λέγανε τόσο περισσότερο πείσμωνα τόσο περισσότερα έθετα στόχους.
Εφυγα από την Δράμα στις 23/10/2003. Εφτασα στην Αθήνα στις 23/10/2003.
Νέος Κοσμός - απέραντος Μεγάλος.
Εκείνη την μέρα τα λεωφορεία κ τα ταξί ειχαν απεργία!
Ειχε πολυ πλάκα. Ημουν μόνη στο μεγάλο χωριό.
Δουλεια ειχα βρεί σε μια εταιρεία με τηλεφωνικές πωλήσεις... πήγα για μια εβδομάδα.
Δεν ήταν ακριβως αυτο που ήθελα. Ξεκινησα να ψάχνω δουλεια ως γραμματέας... αλλά δουλευα παραλληλα σε μια καφετερια κ σε ένα παιχνιδάδικό.
Πίστευα οτι ο κόσμος μου ανήκει. Ακόμη το πιστεύω.
Κάθε φορά που πήγαινα σε μια συνέντευξη εντυπωσιαζόμουν από το κόσμο που γνώριζα.
Κάθε φορά που έφευγα αμήχανη από μια συνέντευξη έψαχνα γιατι δεν με προσλάβανε... κ διάβαζα περισσότερο για να βελτιωθώ.
Εκείνα τα Χριστουγεννα του 2003 -2004 ήταν τα πιο δυσκολα για μένα - αλλά δεν τα παρατησα. Συνέχισα να ψάχνω συνέχισα να διεκδικώ.
Η αλήθεια ειναι οτι έκλαψα πολυ.
Η ζωή ειναι μια ταινία η θα είσαι ο πρωταγωνιστής στην ζωή σου ή ο συμπραταγωνιστής στις ζωές των αλλων.
Πονάω ακόμη κ σημέρα για έκεινες τις μέρες!